Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.

Bosch en Duin, Napoleonzaal

Bosch en Duin, Napoleonzaal
Napoleonzaal.JPG
Napoleonzaal
Bosch en Duin, Napoleonzaal
9.4 4NapoleonMarieAntoinette (4).JPG
Napoleon en Josephine met op de achtergrond de Loonse en Drunense duinen
Bosch en Duin, Napoleonzaal
9.6 9NapoleonSoldaten (3).JPG
Tijn met zijn hond, afgebeeld als Napoleon.

Napoleon

Op 6 mei 1810 rijdt Napoleon Bonaparte met zijn nieuwbakken echtgenote, de 19 jarige keizerin Marie Louise, in een door tien paarden getrokken rijtuig, van Breda naar ’s-Hertogenbosch. Hierbij maakt hij onder andere gebruik van de Oude Bossche Baan in Udenhout om vervolgens via ’t Hoog in Helvoirt, waar een plaquette op de gevel van een boerderij hieraan nog herinnert, uiteindelijk zijn einddoel van die dag te bereiken. In die dagen was de Oude Bossche Baan de doorgaande weg. Duizenden militairen hebben in de loop der tijd deze weg gevolgd. Meer dan een zandpad was het overigens niet.

Graard Kruijssen

Toen Graard Kruijssen in 1930 restaurant Bos en Duin bouwde, deed hij dat vlak langs de route die Napoleon destijds gevolgd had. Graard had iets met Napoleon. Toen hij een oude boerderij kocht aan de Oude Bossche Baan vond hij tijdens de verbouwing onder het dak een oud Beaumont geweer en een pistool uit de Napoleontische tijd. Om zijn gevoelsmatige band met de keizer te benadrukken liet hij vlak na de opening een kaartje maken van de omgeving waarop hij de Oude Bossche Baan omdoopte tot Oude weg van Parijs naar Lübeck. Dat was immers de route die Napoleon’s troepen door de jaren heen hadden gevolgd. Een voorstel bij de gemeente om de naam officieel in te voeren is ooit afgewezen.

Napoleonzaal

In 1944 is Bos en Duin door oorlogsgeweld zwaar beschadigd maar terstond weer opgebouwd. In 1965 nam zoon Tijn de zaak over. Hij wijzigt de naam. Bos en Duin wordt Bosch en Duin. In 1993 brandde het restaurant in de nacht van 9 op 10 juli geheel af. Tijn liet de zaak weer opbouwen en uit nostalgie of misschien ook wel als een eerbetoon aan zijn vader werd onder in het gebouw één van de zalen ingericht als de Napoleonzaal. Tevens verscheen er een straatnaambordje op de gevel. De bekende Tilburgse schilder André van Loon kreeg de opdracht om de zaal een ‘Napoleons’ uiterlijk te geven. Het is iets heel speciaals geworden. Na het betreden van de zaal ziet men op de linkerwand twee grote afbeeldingen van Napoleon Bonaparte. De schilderijen hebben op zich geen bijzondere betekenis. Ze stellen de keizer zelf voor. Uiteraard wel geschilderd door André van Loon. Dan wordt de aandacht onmiddellijk getrokken door de grote achterwand. Hierop is Napoleon in de bekende pose op zijn steigerende paard afgebeeld en de eveneens zeer bekende afbeelding van keizerin Joséphine. De achtergrond lijkt een tafereel uit de Loonse en Drunense duinen. Helaas is het schilderij nooit voltooid. Eigenlijk had hier een compleet slagveld op moeten komen. Maar kijkt men verder naar rechts dan ziet men daar diverse soldaten uit het leger van Napoleon.


Een bont gezelschap

Op zich is dat natuurlijk niet iets opvallends, maar er is iets bijzonders mee aan de hand. Dit zijn namelijk geen soldaten uit het leger van destijds. Ingewijden zullen bij nadere bestudering ontdekken dat het allemaal vrienden zijn van Tijn. En…. Napoleon rechts naast de deur is niet Napoleon Bonaparte. Het is Tijn zelf. Links staat Koos Bussink, een vriend van Tijn uit Loon op Zand. Vervolgens keizer Tijn met zijn eigen hond. Leunend op zijn geweer poseert de bekende advocaat Schelstraete. Hij is door schilder André van Loon voorzien van een fraaie snor die in werkelijkheid niet aanwezig is. De militair rechts is Mark van Berkel, de uitvoerder bij de nieuwbouw. Op de rug gezien ontdekken we Joseph van der Meijden, de aannemer. De persoon in het groene uniform is Jacques Gheenen, de man die tijdens de bouw adviseerde en het geheel in de gaten hield. Uiterst rechts staat Piet Peperkamp, eigenaar van een bedrijf in ‘s-Hertogenbosch die verantwoordelijk was voor de complete verlichting. Al met al een bonte en tegelijkertijd unieke verzameling. Het is buitengewoon jammer dat het schilderij nooit is voltooid. (Zie ook Unentse Sprokkels 10, blz. 33 t/m 36.)

Zie ook