Marinus Witlox

Marinus werd op 20 juni 1896 geboren op ‘t Voorste Winkel. Zijn ouders waren Jan Witlox en Cato van de Wouw. In 1915 moest hij in militaire dienst en diende tijdens de mobilisatie als sergeant op Slot Loevestein. Daarna kreeg hij verkering met Wilhelmina van den Broek, die vanuit Baardwijk mee was gekomen met burgemeester De Goeij. Ze was hun kindermeisje. Op 28 november 1928 trouwden ze in de Gemeente Waalwijk en gingen wonen in de Kreitstraat te Haaren. In 1934 kochten ze de vier ingenieurswoningen van de steenfabriek in Klein Duitsland en verhuisden terug naar Udenhout. Marinus was therapeut op Huize Assisië. In zijn vrije tijd speelde hij toneel er met verpleegden en andere personeelsleden. Ook richtte hij, samen met o.a. Frans Veldpaus, een personeelsvereniging op. Zoals zijn vader Jan dat al was, ging het lidmaatschap van zijn vader op hem over van het Onze Lieve Vrouwe gilde, ook wel de brandstichters genoemd. Deze groep mannen droegen tijdens de processies flambouwen en liepen daarmee voorop naast het baldakijn. In de kerk hing een groot bord waarop deze brandstichters hun naam konden afhangen. Als opvolger van Harrie Brekelmans (Harrieke van Heintjes) werd Marinus in 1959 tot Kerkmeester benoemd en werd daarmee lid van het Kerkbestuur van de Sint-Lambertus parochie. In 1963 richtte hij samen met anderen de Udenhoutse bejaardenbond op en organiseerde hij samen met deze sociaal betrokken Udenhouters gymnastieklessen, kaartmiddagen, sociaal culturele activiteiten en uitstapjes voor Ouden van dagen. Hij overleed op 85-jarige leeftijd in 1981.