Goverdine Witlox

Goverdine was als twintigjarige lid van toneelvereniging DVO (Door Vrienden Opgericht), waarvan directeur Janssen van de melkfabriek de regisseur was. Directeur Janssen vroeg haar op de melkfabriek te komen werken, als secretaresse. Dat heeft zij gedaan en heeft er gewerkt van 1960 tot aan de fusie van januari 1965. Directeur Janssen vroeg haar – op haar eigen kosten – haar rijbewijs te halen. Dat deed ze en nadien was ze vaak de privéchauffeur van de directeur als die grote afstanden moest afleggen en daar een borreltje wilde drinken. Ze mocht ook met de bestelauto bestellingen naleveren. Donderdags ging ze langs bij de slijters, de zelfstandige melkhandelaren die hun melk inkochten bij de Udenhoutse fabriek, zoals het Zuivelhuis van de familie Van Oene in de Udenhoutse Slimstraat, om daar het geld van de leveringen op te halen, in cash betaald en Goverdine deed dat in haar eentje, tot in Vught. Op het kantoor van de fabriek werkten de directeur (Hendrik Janssen), de administrateur (Ad Verhoeven), secretaresse Goverdine Witlox en de dames voor de vele administratieve werkzaamheden zoals het intensieve proces van de verwerking van de melkbonnen. Er werkten onder andere Jos van de Pas, Ria Brekelmans en Wies Pijnenburg. Directeur Janssen had vele activiteiten in zijn vrije tijd. Hij wilde initiatieven in het dorp. Hij was mede-grondlegger van het Udenhoutse carnaval, hij was regisseur van de toneelvereniging D.V.O. en voorzitter van de voetbalvereniging R.K.S.S.S.. Hij schakelde Goverdine vaak in bij al die activiteiten, die zij in eigen tijd moest doen, waarbij zij wel de kantoormachines mocht gebruiken. Alleen het rapport aan de KNVB, die directeur Janssen verzond in zijn rol als veldconsul, mocht zij op maandagochtend tijdens kantooruren faxen. Directeur Janssen vond het ook goed als er ’s avonds en in het weekend in de kantoorruimtes feestjes werden georganiseerd. Goverdine was als secretaresse verantwoordelijk voor de verslaglegging van de diverse vergaderingen, van het wekelijkse hoofdenoverleg met Piet van Poppel, Joep van der Hagen en Sjef de Kort, maar ook voor de notulen van de bestuursvergaderingen en de ledenvergaderingen. De bestuursvergaderingen duurden altijd lang en hoe lang ze ook duurden, na de vergadering kwam de borrel op tafel tot in de kleine uurtjes. Op een dag ging ’s nachts om half twee de deur van de bestuurskamer open. Vader Witlox stond in de deur en zei tegen zijn dochter: “Oh, zèdde gij hier, dan is ’t goed”. De bestuursleden, inclusief de geestelijk adviseur, kregen die nacht het schaamrood op de kaken. Ze trokken snel huiswaarts.

Nadat Leo Bäumler eind 1959 vanuit Udenhout terugging naar Beieren bezocht Goverdine Leo en zijn familie nagenoeg ieder jaar. Aanvankelijk met de trein, later met de auto waar dan altijd een verblijf bij haar vriendin Annie Schoonus aan vast werd gekoppeld. Goverdine was peettante van Hanneke Bäumler, het tweede oudste kind in het gezin Bäumler die in 1962 werd geboren en is jarenlang intens met het gezin vergroeid gebleven. Met Annie Schoonus is tot aan haar dood een hechte vriendschapsband gebleven, samen hebben ze vele vakanties doorgebracht.

Na de melkfabriek werd ze directiesecretaresse bij de Centrale voor Pleeggezinnen in 's-Hertogenbosch. Hier is haar interesse gewekt voor het maatschappelijk werk en ging zij naar de Sociale Academie voor de studie HBO-maatschappelijk werk. Na deze studie werd ze mentrix voor de interne leerling-verpleegkundigen van het Willem Alexanderziekenhuis in 's-Hertogenbosch die haar op handen droegen. Hierna werkte zij vele jaren tot aan haar pensioen als leidinggevende binnen een thuiszorgorganisatie. Vanuit haar interesse en kennis over planten en tuinieren kwam zij ruim voor haar pensionering in aanraking met Groei & Bloei afdeling 's-Hertogenbosch, waarvan zij voorzitter werd.

Goverdine is geboren op 4 november 1941 te Udenhout en overleed ten gevolge van Covid-19 op 26 november 2020 te 's-Hertogenbosch.