Eijlander, Philip

Rector magnificus

Philip (Philip) Eijlander (1957) vervult van 2008-2015 de functie van rector magnificus. Hij wordt geboren in Hengelo, waar hij het atheneum doorloopt. Vervolgens studeert hij bestuurskunde aan de Universiteit Twente en promoveert in 1993 in Tilburg bij de hoogleraren Hirsch-Ballin en Ruiter op het proefschrift 'De wet stellen. Beschouwingen over onderwerpen van wetgeving'. Vanaf 1983 werkt hij in verschillende functies bij de Universiteit van Tilburg, vanaf 1999 als hoogleraar op het terrein van Staats- en bestuursrecht, met als specialisme het terrein van de wetgevingsvraagstukken en het toezicht in het publieke domein. In de periode van 1989-1997 is hij ook in dienst van de rijksoverheid, onder andere als directeur Onderzoek en wetenschapsbeleid bij het ministerie van Justitie en directeur Toezicht bij het ministerie van Sociale zaken en werkgelegenheid.

Terugtreden

Tussen 1999-2005 is Eijlander directeur van het Schoordijk Instituut en vice-decaan onderzoek, waarna hij decaan wordt van de rechtenfaculteit. In het najaar van 2008 wordt Eijlander rector magnificus. Deze functie vervult hij tot 2015. De ziekte van Parkinson dwingt hem om halverwege zijn tweede termijn af te treden. Hij maakt deze keuze "met pijn in het hart" maar met de intentie om zich "vol overgave weer te gaan wijden aan het primaire proces ". "Ik wil de studenten beter maken dan mezelf, daar gaat het me om", zegt hij in een afscheidsinterview.

Onderwijs en internationalisering

Bestuurlijk verlegt Eijlander gedurende zijn rectoraat de focus van onderzoek naar onderwijs. Zijn voorganger Van der Duyn Schouten versterkte het onderzoeksprofiel van de universiteit, in de periode Eijlander wordt 'het onderwijsbeen bijgetrokken' met aandacht voor intensivering en kwaliteitszorg. Verder zet Eijlander zich sterk in voor internationalisering van het onderwijs en de campus. Hij stimuleert dat studenten buitenlandervaring opdoen en dat er in Tilburg 'internationale klassen' komen, met een mix van Nederlandse en buitenlandse studenten en docenten. Hij ziet dat als goed voor de persoonlijke ontwikkeling van studenten, maar ook noodzakelijk als voorbereiding op de steeds internationaler wordende arbeidsmarkt.

Stapel-affaire

Als rector wordt hij in 2011 geconfronteerd met de zogenaamde Stapel-affaire, de onthulling van wetenschappelijke fraude die nationale en internationale aandacht trekt. Hij grijpt snel in, laat de kwestie tot op de bodem uitzoeken door de commissie-Levelt, heeft zorg voor de gedupeerden en scherpt het beleid op het terrein van wetenschappelijke integriteit* aan. Voor de universiteit is het een van de ernstigste kwesties uit de geschiedenis, maar Eijlander en Tilburg University krijgen nationaal en internationaal waardering voor de aanpak van de fraudezaak. Enkele jaren later pleit Eijlander in meerdere afscheidsinterviews voor een tweede kans voor Stapel die in 2011 op staande voet ontslagen is.

Philip Eijlander Diversity Programma

Bij de rectoraatsoverdracht in 2015 maakt de universiteit de inrichting van een nieuw stimuleringsfonds voor vrouwelijke wetenschappers bekend: het ‘Philip Eijlander Diversity Programma’. Andere vormen van eerbetoon zijn een Tilburgs ‘bèngske’ met zijn naam voor het Goossensgebouw en de zilveren legpenning van de gemeente Tilburg*.