Sint Elisabeth Ziekenhuis

In 1827 werd aan De Veldhoven (Wilhelminapark) in een boerenwoning een provisorisch gasthuis ingericht waar enkele armlastige zieken verzorgd konden worden. Voor de snel groeiende textielstad Tilburg was dit een welkome voorziening, omdat zieken voorheen vaak onverzorgd thuis moesten verblijven.

Het huis was al snel te klein en in 1838 werd op de Locht (Gasthuisring) een nieuw gebouw betrokken. De ziekenzorg in dit Sint Elisabeth Gasthuis kwam in handen van de Zusters van Liefde, die belangeloos en 24 uur per dag beschikbaar waren. De artsen die er ook eenvoudige operaties verrichtten, waren huisartsen, zoals dr. Karel Deelen en Lambertus Eijgenraam. Met J. Passtoors kwam in 1908 de eerste echte chirurg. Maar ook dit gasthuis voldeed na verloop van tijd niet meer.

Rond 1915 ontstond het idee voor een nieuw hospitaal in Armhoefse Akkers. Een gezondheidscommissie gaf echter een negatief advies over deze locatie, die te dicht bij de spoorweg, fabrieken en de geprojecteerde Piushaven en ringbanen zou liggen. Na het bestuderen van allerlei locaties werd toch voor Armhoefse Akkers gekozen.

Door financiële perikelen werd pas in 1927 begonnen met de bouw van het ziekenhuis en in 1929 werd het ontwerp van Eduard Cuypers geopend. Onder leiding van de geneesheer-directeuren prof. dr. Frans van Buchem en prof. dr. Jacobus Stolte werd het aantal specialismen danig uitgebreid. Dit gold tevens voor het gebouwencomplex, maar ook hier sloeg de veroudering toe.

In 1982 verhuisde het Sint Elisabeth Ziekenhuis naar een nieuw onderkomen aan de Hilvarenbeekseweg. Hier beschikt het over vrijwel alle medische specialismen, waaronder de grootste neurochirurgische praktijk van Nederland en een traumacentrum.

In 2001 werd een Medische Boulevard geopend en in 2002 het eerste ‘gammaknifecentrum’ van Nederland. Op Carré zijn enkele gebouwen van het oude ziekenhuis bewaard gebleven.

Het Geheugen van Tilburg

• Tweehonderd jaar ziekenzorg (1/2)
• Tweehonderd jaar ziekenzorg (2/2)